Dag 5

Blog Woensdag 18-2-15

Vanochtend zijn haast alle materialen aanwezig die we nodig hebben, zelfs een knijptang om de spijkers mee uit de kozijnen te halen. Erik helemaal happy, hij heeft zijn carpenterstool. Erik, Marja, Annika en Evelien storten zich nu op het vernieuwen van het horrengaas en de kozijnen van de slaapzaal waar hoogstwaarschijnlijk de volgende week de kinderen uit Ruiru komen. De kozijnen worden deels vervangen door nieuw hout en deels geschuurd en opnieuw geschilderd. Christina stort zich op het schuren en verven van de kozijnen. Ruud is bezig met het regelen van alle klussen. Ina is bezig om de nieuwe bureautafeltjes in de lak te zetten en wordt daarbij geassisteerd door 2 mannen.

Antoine, Hilde en Yneke gaan op outreach. Vandaag een uitgebreide versie met 8 huisbezoeken. Ook voor hen is het indrukwekkend om mee te maken. Naast enkele echt schrijnende en bijna uitzichtloze situaties vandaag ook een erg positief verhaal. Een gezin met 5 kinderen is uit Uganda naar Kenia gevlucht. In Kenia komen de ouders snel te overlijden waardoor de kinderen naar hun oom gaan, die zelf al 9 kinderen heeft. 14 kinderen opvoeden, eten geven en naar school laten gaan is bijna onmogelijk. Via via komt hij in aanraking met Blessed Generation en gaan de weeskinderen naar de school in Malindi. Nu, ca 15 jaar later zijn de kinderen naar de primary en high school geweest en wachten nu twee meisjes op het bericht dat ze toegelaten worden tot de universiteit. De 3 oudsten zijn inmiddels afgestudeerd en verdienen hun eigen boterham en zijn ze niet langer afhankelijk van steun van derden. Een mooi voorbeeld van talentvolle kinderen die juist die ene kans die Blessed Generation hun kan bieden met beide handen hebben aangepakt!

De lunch is bij de kinderen in de eetzaal en bestaat uit oukali, een soort puree van maismeel en een groente die ons sterk deed denken aan stamppot boerenkool zonder worst.

‘s Middag gaan een paar mensen souvenir inkopen doen in Malindi en hebben de kunst van het onderhandelen bedreven, en Jolande heeft boodschappen gedaan. Enkelen hebben zich met de tuktuk naar huis laten brengen, een soort taxi op 3 wielen. Yneke, Marja en Annika stappen in de tuktuk om weer terug te keren naar Eden House. Op het moment dat ze willen wegrijden komt er ineens een tuktuk schuin voor hen staan zodat ze niet weg kunnen rijdenEr komt een politieagent uit met een groot geweer. Hij haalt de sleutels uit het contact dus Yneke Marja en Annika bedenken van alles wat de reden van deze aanhouding zou kunnen zijn. Ze stappen uit. Het blijkt dat de tuktuk niet had mogen stoppen op die plek. Ze mogen weer verder rijden.

De rest blijft in het weeshuis om verder te klussen en krijgen daarbij hulp van een schoolklas. Een paar kinderen helpen bij het fabriceren van nieuwe bureautafeltjes. Anderen helpen Ruud, Antoine en Jelle bij het opknappen van de elektriciteit en wat andere klussen. De rest helpen Christina en Ina bij het schilderen van de kozijnen en kastjes. De kinderen zijn zeer leergierig en willen graag helpen. Zij willen ook weten waarom ze moeten schilderen en onder de nodige aanwijzingen is het resultaat redelijk. Het belemmert echter wel de productiviteit maar we kijken allemaal terug op een zeer geslaagde middag.

‘s Avonds gaan we met elkaar eten bij de Driftwood club. Een restaurant aan het strand. Erik, Gertjan en Ina nemen een duik in de Stille oceaan. Heerlijk warm water met wat zeewier en weinig branding vanwege een rif verder in de zee. Geen haaien, slechts? een kwal die Gertjan heeft aangeraakt.

Eerst wat drinken met elkaar en daarna aan tafel. De dag wordt doorgesproken en we bespreken met elkaar de plannen en activiteiten voor de komende week in Ruiru. De plannen zijn nogal gewijzigd maar daar kijken we niet meer van op. We zullen ons niet meer bezig houden met het scheikundelokaal, daar is een aannemer voor aangenomen maar ons m.n richten op het verhogen van het plafond in de keuken en zullen er aanpassingen verricht worden in de eetzaal.

Morgen gaan we verder met de bureaukastjes en de kozijnen en zullen Vester, Ria en de kinderen bij ons komen eten. De kinderen verheugen zich al op het zwembad.

Ina

7 reacties op “Dag 5

  1. Dag Ina e.a.
    Leuke beschrijving van jullie werk daar in Kenia.
    Wat een verschil met ons “rijke” leven.
    Geniet van alle belevenissen en ook een beetje relaxen.

  2. Lieve Ina (en de andere Keniagangers)

    Wat leuk om jouw blog en die van de anderen te lezen, ontroerend om te lezen hoe betrokken jullie hierbij zijn en op een positieve manier een bijdrage leveren aan een beter bestaan van deze mensen in Kenia.
    De foto’s op deze site geven een mooie sfeerimpressie en het allerleukst vind ik de foto, waarop jij van achteren bent te zien. Ik was deze foto aan het bekijken en zag direct dat jij het bent door de zeer herkenbare manier waarop jij het e.e.a. aanschouwt.

    1. Vervolg op de vorige reactie, omdat slechts een deel vd reactie werd gepubliceerd en ik mijn naam was vergeten in te vullen: Verder ben ik benieuwd naar jouw vervolgverhalen over deze bijzondere ervaring! Liefs van je ‘schone’ zus Anneke Duit

  3. Hi Ina l(en de rest)!
    Fijn te lezen dat jullie het naar je zin hebben, veel beleven, kennis maken met de mensen in het gebied en geleidelijk aan voortgang boeken. Blijf genieten en blijf voorzichtig. Ik ben ervan overtuigd dat als je ons je verhalen vertelt we nog een betere blik achter de schermen krijgen. Ik zie daar naar uit. Voor nu: take care
    Ineke

  4. Hi Ina (en de rest)

    Wat enorm leuk om te lezen dat jij/ jullie dit doen. Dit moet een hele bijzondere ervaring zijn voor jullie. Geniet van de bijzonderheden, de ontmoeting met de mensen daar en de Afrikaanse cultuur.
    Groeten
    Helga

  5. Ina, lekker bezig jullie, Dick liet mij een foto van jou zien lekker onderuit. ‘K ben jaloers op je, zou er bij willen zijn!

    Groet van Wout Zijp

Reacties zijn gesloten.